روز عید فطر بود ... مرخصی گرفتم ... دلم می خواست ببینم چه خبره ... .
یکی
از بچه ها توی آشپزخانه مسجد، داشت قرآن تمرین می کرد ... مسابقه حفظ بود
... تمام حواسم به کار خودم بود که یکی از آیات رو غلط خوند ... ناخودآگاه،
تصحیحش کردم و آیه درست رو براش خوندم ...
روز
قدس بود ... صبح عین همیشه رفتم سر کار ... گوشی روی گوش، مشفول گوش دادن
قرآن، داشتم روی ماشین یه نفر کار می کردم ... اما تمام مدت تصویر حنیف و
حرف های سعید توی سرم بود ... .
سرم رو به جواب نه، تکان دادم ... . من
چیزی در مورد این جور مسائل نمی دونستم ... اون روز سعید تا نزدیک غروب
دریاره فلسطین و جنایات و ظلم های اسرائیل برام حرف زد ... تصاویر جنایات و
فیلم ها رو نشونم می داد ... بچه های کوچکی که کشته شده بودند ... یا کنار
جنازه های تکه تکه شده گریه می کردند ...
رمضان از نیمه گذشته بود ... اونها شروع به برنامه ریزی، تبلیغ و هماهنگی کردن ... . پای بعضی از گروه های صلیب سرخ و فعالان حقوق بشر به مسجد باز شده بود ... توی سالن جلسات می نشستند و صبحت می کردند ... . یکی از این دفعات، گروهی از یهودی ها با لباس ها و کلاه های عجیب اومده بودند ... .